وبلاگ

ارزشهای روان شناختی: باعث بالا رفتن قدرت تصمیم گیری و حل مسائل روستا میشوند.
ارزشهای شناختی: موجب القای دانش بازی در ذهن افراد در برخی بازیها و همچنین استراتژی بازیهای صادقانه نهادینه میشوند.
ارزشهای اخلاقی : روح صداقت ، برادری، تعامل و جوانمردی در بین افراد روستا تقویت میشود (نقوی و همکاران، ۱۳۹۱).
برنامه دولت در توسعه روستاها:
برنامه ریزی روستایی عبارت است از فراهم ساختن امکانات جهت توسعه همه جانبه روستایی به منظور رفع تدریجی اختلافهایی که در زمینه های مختلف بین مناطق شهری و روستایی موجود است (تقوایی، نیلیپورطباطبایی، ۱۳۸۵). برنامه ریزی متمرکز روستایی درکشوری با تنوع طبیعی و انسانی وسیع از موانع اصلی توسعه روستایی به شمار میرود (مؤسسه توسعه روستایی ایران،۱۳۸۲).در اینباره به منظور برنامه ریزی صحیح باید شناختی دقیق و همه جانبه ازکلیه روستاها در دست داشت (مهدوی، ۱۳۷۷).
نقش روستاها در فرایند توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در مقیاس محلی،منطقه ای و بین المللی و پیامدهای توسعه نیافتگی مناطق روستایی موجب توجه به توسعه روستایی شده است. به همین دلیل، در اندیشه بسیاری از محققان توسعه روستایی مقدمه توسعهاقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ونیز مؤخره آن در سطح ملی قلمداد میشود (پورطاهری و همکاران، ۱۳۸۹) .
پروژه های توسعه روستایی میتواند براساس مفهوم یا تأکید اساسی بر برخی پروژه ها باشد. بر طبق این معیار شش نوع پروژه را میتوان به شرح زیر تفکیک کرد.
۱- پروژه های توسعه اجتماعی با تأکید بر سازمانهای اجتماعی روستایی
۲- پروژه های کشاورزی برای بهبود رشد کشاورزی

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳- طرحهای اشتغال بهمنظور ایجاد اشتغال از طریق ایجاد زیر ساختها؛ که زیرساختهای ورزشی را نیز شامل میشود. مانند سالن ورزشی و زمین ورزشی روباز و …
۴- پروژه های تأمین نیازهای اساسی و تهیه نیازهای حداقل با تأکید بر ارائه خدمات زیرساختی و اجتماعی
۵- پروژه توسعه نواحی و روستایی همه جانبه با هدف تعادلدر توسعه چندبخشی در نواحی روستایی
نوع پروژه هرچه هست، بههر حال وظیفه مهم برنامه ریزی و برقراری پیوند بین فعالیتها میباشد (رضوانی، ۱۳۸۱).
۲-۶. ورزش روستایی
ورزشهای بومی سنتی و روستایی در دوران گذشته و قبل از ورزشهای مدرن، محل گردهمایی مردمان جهان بود که امروزه در المپیک جایگاهی ندارند. ورزشهای بومی سنتی جزء ورزشهای اصیل ایرانی و هر کدام مخصوص منطقهای از ایران است (حسن پور، ۱۳۸۷). در ایران به طور مشخص بیش از سه هزار نوع بازی شناسایی شده است. ویژگی‌های بارز بازیهای ایرانی، اساس و پایه ریشه اصلی شکل‌گیری بسیاری از ورزش‌های مرسوم و متداول در قالب بازی‌های المپیک و جهانی مثل کشتی با چوخه بوده است. رشته‌ای که بسیار شبیه جودو است و اکثر قهرمانان ایرانی در رشته جودو، از بین ورزشکارانی که به فعالیت کشتی با چوخه می‌پردازند، انتخاب شده‌اند (بهشتی، ۱۳۶۶).
توجه به مبانی فرهنگی و ارزشی به یادگار مانده از ایران باستان و برنامه‌ریزی در جهت احیاء و ترویج آنها از مهمترین برنامه‌های راهبردی ورزش روستایی در ایران اسلامی است. ثبات جایگاه حقوقی توسعه ورزش روستایی در ساختار سازمان تربیت‌بدنی با هدف احیاء و ترویج ورزش‌ها و بازی‌های سنتی قابل توجه است و به جرأت می‌توان اذعان نمود در دنیا بی‌نظیر است. تثبیت جایگاه حقوقی وسپردن مسئولیت این موضوع به یکی از واحد های ستادی ،برنامه ریزی، نظارت،ارزیابی وحمایت مالی ویژه ازاین موضوع، استفاده از توانمندی بخش غیردولتی با ایجاد تشکلی مستقل به نام فدراسیون ورزش روستائی و عشایری و تعیین بودجه خاص برای توسعه ورزشهای بومی محلی را میتوان از دیگر اقدامات سازمان تربیتبدنی در راستای ارتقاء وتوسعه ورزشها وبازیهای سنتی برشمرد (عظیمی، ۱۳۸۸). همچنین فرآیندهای رشد و پیشرفت تکنولوژی و ماشینی شدن زندگی موجب گردیده است که امروزه بر توجه ویژه به امر ورزش به عنوان یکی از مهمترین ضروریات زندگی در عصر حاضر در نزد دولتمردان تاکید گردد و مسلماً با عنایت به کارکردهای مختلف ورزش، استفاده از آن در جهت توانمند نمودن جامعه مولد روستایی و عشایری، مسلماً تأثیرات مفید و شایان توجهی در عرصه های مختلف را باعث میگردد، ارتقاء سطح سلامت و افزایش نشاط و شادابی بین اقشار مختلف جامعه روستایی و بخصوص جوانان ضمن کاهش و تعدیل ناهنجاریهای اجتماعی از به هدر رفتن سرمایه های ملی جلوگیری نموده و با افزایش سطح بهره وری در این بخش زمینه استقلال کشور را در حیطه فعالیتهای کشاورزی و دامپروری فراهم مینماید (عظیمی، ۱۳۸۸).
لزوم برنامه ریزی به منظور جلب مشارکت هر چه بیشتر روستائیان اعم از زن و مرد و همچنین پیش بینی تمهیدات مقتضی از قبیل تهیه امکانات و تجهیزات ورزشی و در کنار آن برگزاری مسابقات و بخصوص تأمین نیروی انسانی متخصص در امر ورزش از مهمترین استراتژیهای وزارت ورزش و جوانان است که از طریق فدراسیون ورزش روستایی و عشایری جامعه عمل میپوشد. در این خصوص با عنایت به نقش و جایگاه ورزشکاران روستایی که در سایه تلاش و پشتکار خاص موفق به کسب رتبه های در خور توجه در سطوح مختلف ورزش قهرمانی میشوند، تبیین و تدوین برنامههای مستمر به منظور حمایت و پشتیبانی از فعالیتهای ورزشی در مناطق روستایی و عشایری، فرآیندهای توسعه فراگیر و پایدار ورزشی در این مناطق را تسهیل و تسریع می نماید (سایت فدراسیون ورزشهای روستایی عشایری).
از آنجائی که ارزیابی و ملاحظه رشد کیفی فعالیتهای ورزشی درمناطق مذبور نیازمند فرآیندهای زمانی بلند مدت میباشد بنابراین با توجه به تدوین معیارهای کمی منطبق بر شاخصهای سند راهبردی و همچنین شاخصهای اهداف کمی برنامه ششم توسعه میتوان ارزیابی منطقی و معقولی از برنامههای فدراسیون به عمل آورد. اعتبارات فدراسیون مربوطه از محلهای زیر پیشنهاد و تأمین میگردد:
-        کمکهای وزارت ورزش و جوانان
-        کمکهای سایر دستگاه های دولتی بویژه از محل اعتبارات بند ب ماده ۱۱۷ قانون برنامه چهارم توسعه
-        منابع مالی استانی
-        کمکهای مردمی
-        اعتبارات ستاد مبارزه با مواد مخدر
نکته شایان توجه معطوف نمودن هزینه ها به وظایف اصلی بهرهگیری از توان بالقوه در مناطق روستایی و عشایری و بخصوص صرفهجویی در پرداخت هزینه های برگزاری مسابقات ورزشی است که از کمک علاقمندان و داوطلبان در این مناطق استفاده میگردد و مسلماً در اهداف فدراسیون برنامه ریزی برای ارتقاء سطح دانش و آگاهی این افراد از اولویت ویژه ای برخوردار میباشد.
در سال ۸۸ سرانه فضای ورزشی در کشور حدوداً ۵/۰ متر مربع برآورد گردیده است که سهم جامعه روستایی کمتر از ۱۰/۰ متر مربع به ازای هر نفر از جامعه روستایی و عشایری می باشد بنابراین با توجه به سیاستها و اهداف برنامه چهارم توسعه و رسیدن به مرز یک متر مربع سرانه فضای ورزشی به منظور جلوگیری و کاهش روند مهاجرت روستائیان به شهر بر ضرورت احداث فضاهای ورزشی در مناطق روستایی تأکید گردیده و با توجه به فاصله موجود که حداقل ۱۰۰۰ میلیارد تومان برای رسیدن به وضع فعلی نیاز اعتباری برای تأمین فضاهای ورزشی در مناطق روستایی است برنامه ریزی در جهت استفاده از اماکن بلااستفاده یا فضاهای ورزشی ارزان قیمت به منظور تعدیل فاصله موجود از مهمترین راهبردهای فدراسیون می باشد (سایت فدراسیون ورزشهای روستایی عشایری، ۱۳۹۲).
۲-۷. ورزش همگانی:
دست اندکاران علوم ورزشی تعاریف مختلفی از ورزش همگانی بیان نمودهاند، اما در مورد این تعاریف توافق نظر وجود ندارد.
ملایی کوهی (۱۳۸۴) به نقل از پروفسور کن هاردمن^۱، عضو شورای ورزش اروپا، ورزش همگانی و تفریحی را این گونه تعریف میکند که شکلی از فعالیتهای جسمانی یا حضور منظم در فعایتهایی است که سلامت بدنی و روانی را بهبود میبخشد (ملایی کوهی، ۱۳۸۴).
قره (۱۳۸۳) به نقل از والدر تروجر^[۱۹]، رئیس کمیسیون ورزش همگانی کمیته بین المللی المپیک، معتقد است که ورزش همگانی حرکتی است که بتواند در حد ممکن انگیزهی ورزش کردن را در تمام مردم و در تمام اوقات زندگیشان به وجود آورد (قره، ۱۳۸۳).
هاوشکی (۱۳۹۲) به نقل از سامارانژ^[۲۰] رئیس سابق کمیته بین المللی المپیک، بیان میکند ورزش همگانی پدیدهای است که مختصاتی منحصر به خود را دارد که آن را از تمام طبقه بندیهای جدا میکند. و همچنین ورزش همگانی از دیدگاه کمیته بین المللی المپیک فعالیتی است که قدرت و برتری را به انسان باز میگرداند و به موجبات رشد و گسترش سلامتی، آمادگی و احساس خوب بدن میشود (هاوشکی، ۱۳۹۲).
به طور کلی مفهوم ورزش همگانی نه فقط دربرگیرنده کامل رشته های ورزشی است؛ بلکه انواع مختلف فعالتهای جسمانی از بازیهای غیر منظم، خودخوش تا تمرینات بدنی منظم را دربر میگیرد (روزبیانی، ۱۳۸۰). بنابراین مفهوم ورزش همگانی عبارت از کلیه فعالیتهای است که در تأمین سلامت و بهداشت تن و روان افراد جامعه دخیل است یا به آن دسته از ورزشهایی اطلاق میشود که به کمترین هزینه و ابزار نیاز دارد و در هر شرایطی قابل انجام باشد ودر عین حال موجب شادابی و سرزندگی شود.
اندیشمند ورزشی، سورین^[۲۱] معتقد است که ” ورزش برای همه” بزودی باعث تغییر تصورات و تعدیل رفتارهای اجتماعی نسبت به ورزش میشود و تعامل دوسویه میان اندیشه و اجرای عملی آن را برپا میسازد؛ بنابراین بر ترویج و انتشار ورزش تأثیر میگذارد، تا جایی که “ورزش برای همه” میتواند به بزرگترین و مهمترین نوع ورزش تبدیل شود، و چه بسا به اصلاح سایر ورزشها بیانجامد(شیخی، ۱۳۸۱).
جنبش ورزش برای همه در کشورهای در حال رشد به دلایل بسیار، نه در سطح حکومتی و نه در سطح مردم مورد توجه و عنایت قرار نگرفت. سورین در این مورد میگوید: ورزش برای همه در کشورهای جهان سوم با موانع زیادی روبه رو است شاید مهمترین آنها شرایط دشوار طبیعی و پایین بودن سطح زندگی اکثریت مردم باشد. افزون بر این، نیاز به زنده ماندن فرصت کاملاً محدودی برای پرداختن به ورزش باقی میگذارد. سه کلمه ورزش برای همه بیانگر شرایط ایدهآل در آینده است (شیخی،۱۳۸۱).
در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از سالها پیش با به کار بستن راهکارهای مشخص، ورزش را بصورت همگانی درآوردند و به یک فرهنگ در جهت سالم زیستن و استفاده از مواهب بهداشت روانی و جسمانی ورزش تبدیل کردند (کاشف، ۱۳۸۹).
در کشور ما ورزش همگانی از سال ۱۳۵۸ با عنوان ورزش محلات آغاز شد و در سال ۱۳۶۲ به صورت یک تشکل قانونی تحت عنوان جهاد تربیتبدنی رسمیت یافت (هاوشکی، ۱۳۹۲) و در سال ۱۳۷۳ فدراسیون ورزش همگانی تشکیل شد که در سه بخش تبلیغات، آموزش و مسابقات فعالیت میکرد. توسعه و تعمیم ورزش در بین مردم از اهداف این فدراسیون است (رمضانی نژاد، ۱۳۸۷). رشد و گسترش ورزش همگانی، اولین وظیفه قانونی کلیه ارگانهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران تعیین شده است (هاوشکی،۱۳۹۲).
در فدراسیون ورزش همگانی ۲۰ انجمن و شش کمیته فعالیت میکنند که اولین انجمن آن ورزشهای بومی محلی است (حسن پور، ۱۳۸۷). سیر مثبت تحولات در چند سال اخیر در ورزش همگانی ایران باعث شده است تا فدراسیون جهانی ورزشهای همگانی این تحولات را مورد توجه قرار دهد. آقای «ری^[۲۲]» رئیس ژاپنی فدراسیون جهانی از ایران اعلام کرد با تحولاتی که در ورزش همگانی ایران رخ داده است این کشور می تواند مرکز توسعه ورزشهای همگانی آسیا واقیانوسیه شود (عظیمی، ۱۳۸۸).
یکی از اصول مهمی که در ورزشهای همگانی باید به آن اهتمام داشت توجه ویژه به ورزش و بازیهای بومی و محلی است. بازیهای بومی محلی در هر شهر و استانی بهترین نوع از فعالیتهای پرورشیاند؛ چرا که ضمن هماهنگی با فرهنگ آن خطه، با امکانات و موقعیت جغرافیایی همان ناحیه قابلیت اجرا دارند و همچنین برای بچههای آن منطقه نیز از جذابیت بالایی برخوردار هستند (علوی، یوسفی، دوستی، جمشیدی، ، ۱۳۸۹) و می تواند به رشد ورزش قهرمانی کمک کند. بسیاری از قهرمانان ما در عرصه های مختلف ورزشی از دل همین ورزشهای بومی ومحلی بیرون آمده اند. تاکید ونگاه ویژه فدراسیون ورزشهای همگانی به ورزشهای بومی ومحلی باعث شناساندن این ورزش ها در جهان شده است.
۲-۸. نقش بازیهای بومی ومحلی در ابعاد مختلف زندگی
بازیهای بومی ومحلی می تواند نقش موثری را در رشد وپرورش قابلیت‌های جسمانی افراد، پل ارتباطی مابین رسوم بزرگترها وجوانان، افزایش هماهنگی فرهنگی واخلاقی، شناخت وقدرت شناسی بیشتر نسل های مختلف از یکدیگر، غنی سازی اوقات فراغت، مشارکت افراد خانواده و ارتباط نزدیک تر آنها داشته باشد (روحی دهکردی، ۱۳۸۴).
۲-۹. شکلهای اجتماعی فعالیت بدنی
بسیاری از پژوهشگران و نویسندگان در تعریف ورزش از واژه‌های مترادف و اسامی گوناگونی استفاده کرده‌اند. برخی از آنان برای توصیف ورزش مجموعه ثابتی از مفاهیم را به کار برده‌اند بعضی از نویسندگان، همان تعبیرها را در معانی متفاوت و گوناگون دیگری به کار گرفته‌اند. در یکصد سال گذشته، با وجود دشواری تعبیرات و اصطلاحات، سه مفهوم بنیادین بروز کرد که اغلب محققان و نویسندگان آنها را اساس کار خود قرار دادند. این سه مفهوم که در زمینه مطالعه مسائل اجتماعی ورزش متداول شده‌اند، عبارتند از: بازی^[۲۳] ، بازیها^[۲۴] یا بازی ورزشی و ورزش^[۲۵] (عظیمی، ۱۳۸۸).
عظیمی (۱۳۸۸) به نقل از لوی^[۲۶] برای توضیح رابطه میان این مفاهیم سه‌گانه نموداری مفهومی ترسیم کرده است. در این نمودار، مفهوم بازی (به عنوان یک مفهوم پیشین) مقدّم بر بازیها قرار داده شده است و بازیها مقدّم بر ورزش؛ زیرا بازی در حقیقت ریشه و جوهره پدیده ورزش است و بازیها مرحله متوسطی میان بازی در شکل ساده و ناپخته آن و ورزش در شکل نظام‌مند و سازمان‌یافته‌اش می‌باشد.
لوی در سال ۱۹۷۸ برای توضیح این رابطه، نمودار مفهومی زیر را ارائه داد:
چند نمونه از بازی: جست و خیز کردن، آب‌بازی، گِل‌بازی، سُرسره بازی، بالا رفتن از درخت.
چند نمونه از بازی ها: همه بازیهای قومی و بومی؛ مانند چشم بندانک، ماهیگیری و …
چند نمونه از ورزش: فوتبال، بسکتبال، ژیمناستیک، شنا و … (عظیمی، ۱۳۸۸).
شکل (۲-۳): نمودار مفهومی تفاوت بازی، گیمها و ورزش(عظیمی، ۱۳۸۸).
۲-۱۰. نیاز