وبلاگ

مشخص شده است که سالیسیلیک اسید بیوسنتز و عمل اتیلن را تحت تاثیر قرار می‌دهد (Zhang et al, ۲۰۰۳ محققین اثر سالیسیلیک اسید در جلوگیری از تولید اتیلن را به نقش آن در ممانعت از تبدیل ACC به اتیلین ارتباط می‌دهند (Overmyeret al, ۲۰۰۳٫, Zavala et al,2004) ثابت شده است که SA و استیل سالیسیلیک اسید(ASA) بطور بسیار موثری از تبدیل ^[۳]ACC به اتیلن جلوگیری می‌کنند. بیشترین تاثیر ۲ ساعت پس از کاربرد مشاهده می‌شود که به تدریج در طول ساعت‌ها و روزها از تاثیر آن کاسته شده است.
Leslie و Romani در ۱۹۸۸ گزارش نمودند که اگر اسید سالیسیلیک و استیل سالیسیلیک اسید در جلوگیریاز تولید اتیلن در کشت درون شیشه‌ای سلول‌ها میوه گلابی و سوسپانسیون سلول‌های کشت شده هویج موثر است. تاثیر این ترکیبات در جلوگیری از تولید اتیلن با افزایش pH کاهش یافته و در pH اسیدی بیشترین اثر را داشت و معتقدند که این اثر اسید سالیسیلیک در جلوگیری از تولید اتیلن به دلیل جلوگیری از تبدیل ACC به اتیلن است.
۱-۵-۲ اثر اسید سالیسیلیک بر دیگر هورمون‌ها
اسید سالیسیلیک به واسطه افزایش آبسیزیک اسید نقش موثری در ایجاد مقاومت به استرس ها ایفا می‌کند می‌توان گفت این هورمون به عنوان عامل ضد تنش عمل می‌کند و بیوسنتز اسید جاسمونیک را در سلول‌های زخم دیده متوقف می‌کند(Fan et al. 1998).
فصل دوم
ادبیات و پیشینه پژوهش
نور محمدی در سال ۱۳۹۱، در آزمایشی اثر اسید سالیسیلیک(۱/۰ میلی‌‌مولار) بر روی خصوصیات رویشی (وزن خشک ریشه، وزن خشک طوقه، وزن خشک دمبرگ، وزن خشک برگ، تعداد برگ، سطح برگ و وزن خشک کل)، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه‌ای، پرولین، کربوهیدرات‌های محلول کل، پروتیین‌های محلول کل، فعالیت آنزیم‌های ضد اکسایشی(کاتالاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز) در دو رقم توت فرنگی(کردستان و کویین‌الیزا) تحت تنش خشکی مورد بررسی قرار داد. نتایج این مطالعه نشان داد که اسید سالیسیلیک می‌تواند برخی از واکنش‌های فیزیولوژیکی توت‌فرنگی در را تحت تاثیر قرار دهد.
هدف از انجام پروژه ای که توسط بانی نسب در سال ۱۳۹۱، انجام پذیرفت، بررسی تاثیر کاربرد خارجی سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات بر رشد و نمو توت فرنگی رقم کاماروسا در شرایط تنش شوری بود. نتایج نشان داد با افزایش تنش شوری اغلب فاکتور‌‌های رویشی و فیزیولوژیکی به طور معنی‌‌داری کاهش یافت. کاربرد سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات باعث بهبود معنی‌‌دار اکثر شاخص‌های رویشی و فیزیولوژیکی شد.
اصغری در سال ۱۳۹۰ طی تحقیقی اثر کاربرد قبل و پس از برداشت روی، کیتوسان و اسید سالیسیلیک بر خواص کیفی و عمر انباری میوه توت فرنگی رقم سلوا را سنجید. براساس نتایج آزمایش بیشترین عملکرد توت فرنگی و بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی و بیشترین ویتامین ث، بعد از برداشت و پس از ده روز نگهداری در یخچال، از محلولپاشی توأم اسید سالیسیلیک و سولفات روی، بدست آمد.
در تحقیقی که در سال ۱۳۹۲ توسط اردکانی و همکارانش به منظور بررسی اثر تیمارهای اسید سالیسیلیک و دما بر روی خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و فعالیت آنتی اکسیدانی میوه های زردآلو رقم «لاسگردی» اجرا شد، میوه ها در مرحله بلوغ تجاری برداشت و در غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک و همچنین در آب مقطر(شاهد) به مدت ۵ دقیقه غوطه ور شدند. نتایج نشان داد که طی دوره انبارداری در هر دو دمای ۴ و ۲۰ درجه سانتیگراد وزن میوه، سفتی بافت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، اسید آسکوربیک و فعالیت آنتی اکسیدانی کاهش معنی دار و درجه اسیدی و مواد جامد محلول افزایش معنی داری داشته است. طی دوره انبارداری تفاوت معنی داری بین تیمارها(شاهد و غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک) و دماهای مختلف انبارداری در تمام فاکتورهای اندازه گیری شده، مشاهده شد. تیمارهای اسید سالیسیلیک به طور معنی داری مانع از کاهش وزن و همچنین باعث حفظ سفتی بافت میوه ها شدند.براساس نتایج بدست آمده، می توان از اسید سالیسیلیک به عنوان یک ترکیب طبیعی و دمای ۴ درجه به طور تجاری جهت افزایش ماندگاری میوه های زردآلود استفاده نمود.
اصغری و احدی در سال ۱۳۹۲ اثر اسید سالیسیلیک و ژل آلوئه ورا بر ویژگی های کیفی و عمر نگهداری انگور رقم قرل ازوم بررسی کردند. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در ۶ تکرار انجام شد میوه ها با اسید سالیسیلیک در غلظت های ۰، ۱ و ۲ میلی مولار و ژل آلوئه ورا در غلظت های ۰، ۲۵% و ۳۳% تیمار شدند. در این مطالعه بالاترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی کل، فنول کل و مقدار ویتامین ث مربوط به اسید سالیسیلیک ۲ میلی مولار و ژل آلوئه ورا ۳۳% و تیمار ترکیبی اسید سالیسیلیک ۲ میلی مولار و ژل آلوئه ورا ۳۳% بود. کاربرد تیمارهای اسید سالیسیلیک و ژل آلوئه ورا می تواند جایگزین مناسبی برای مواد شیمیایی در تکنولوژی پس از برداشت انگورهای رومیزی باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در تحقیق دیگری که توسط اردکانی و همکاران در سال ۱۳۹۱روی اثر کاربرد غلظت های مختلف محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر روی خصوصیات کیفی و فعالیت آنتی اکسیدانی زردآلو رقم نوری در طی دوره انبارداری مورد بررسی قرار گرفت، زردآلو رقم«نوری» سه هفته قبل از بلوغ تجاری با غلظت های ۱، ۲، ۳ و ۴ میلی مولار اسید سالیسیلیک و همچنین آب مقطر(شاهد) محلول پاشی شدند. نتایج نشان داد که طی دوره انبارداری، میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول، pH و شاخص طعم افزایش معنی دار و سفتی بافت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، اسید آسکوربیک و فعالیت آنتی اکسیدانی کاهش معنی داری داشته است. در طی دوره انبارداری تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و اسید سالیسیلیک در تمام فاکتورهای اندازه گیری شده، مشاهده شد. در نهایت نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کیفیت میوه های زردآلو با بهره گرفتن از تیمار اسید سالیسیلیک به دلیل تاخیر انداختن فرایند رسیدگی، بهبود یافته است.
صدیقی و همکارانش نیز در آزمایشی در سال ۱۳۹۱ اثر اسید سالیسیلیک و اسید جیبرلیک بر زمان رسیدن، میزان آنتوسیانین و تولید اتیلن در میوه گیلاس رقم سیاه مشهد، را بررسی کردند. درختان گیلاس رقم مشهد همزمان با تغییر رنگ میوه ها از سبز به زرد کهربائی با ۴ غلظت اسید سالیسیلیک(۵/۰، ۱، ۲ و ۳ میلی مول در لیتر) و ۳ غلظت اسید جیبرلیک(۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم در لیتر) و آب مقطر(شاهد) محلول پاشی شدند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد اسید جیبرلیک باعث تاخیر در رسیدن به میزان ۵ روز نسبت به تیمار شاهد گردید. همچنین کاربرد اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک باعث کاهش تولید اتیلن نسبت به تیمار شاهد گردید که این کاهش در تیمار اسید سالیسیلیک بیشتر از تیمار اسید جیبرلیک بود. اما در افزایش رنگ، اندازه و وزن و مواد جامد محلول میوه(شاخص رسیدن) در مقایسه با اسید سالیسیلیک اثر بیشتری داشت. همچنین محتوای آنتوسیانین کل در طول دوره انبارداری در میوه های تیمار شده با هر دو هورمون بالا رفت ولی در مجموع میزان اتیلن کمتری را نسبت به میوه های شاهد تولید کردند.
در نتایج بدست آمده از تحقیقی که توسط فام و همکارانش در سال ۱۳۹۱ جهت سنجش اثر کلرید کلسیم و اسید سالیسیلیک بر ویژگیهای کیفی و ماندگاری آلو رقم قطره طلا، تحت ۵ سطح تیماری و ۶ هفته انبارداری به عنوان عامل زمان در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد، مشخص شد که اثر تیمار و زمان بر تمام صفات اندازه گیری شده در سطح آماری ۱ درصد معنی دار بوده است. اثر متقابل تیمار و زمان در دو صفت سفتی و مقدار مواد جامد محلول تفاوت معنی داری نداشت. مقایسه میانگین داده ها در این تحقیق نشان داد که بین شاهد و بقیه تیمارها اختلاف معنی داری در تمام ویژگی ها وجود دارد. در بین تیمارها شاخص ترین تیمار در حفظ ویتامین ث میوه ها کلرید کلسیم ۶۰ میلی مولار بوده است.
سیاری و همکارانش در سال ۱۳۹۰ تاثیر کاربرد اسید سالیسیلیک بر افزایش مقاومت به سرمازدگی، فعالیت آنتی اکسیدانی و کیفیت انار رقم رباب فارس طی دوره سرد انباری  را مورد سنجش قرار دادند. به منظور کاهش سرمازدگی میوه های انار رقم رباب فارس در سردخانه، میوه ها قبل از انبار در غلظتهای ۷/۰، ۴/۱ و ۲ میلی مولار اسید سالیسیلیک به مدت ۱۰ دقیقه غوطه ور شدند. میوه ها به مدت ۴ ماه در انبار سرد (دمای ºc2 و رطوبت نسبی ۸۵ تا ۹۰ درصد) نگهداری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش دوره نگهداری میزان سرمازدگی و نشت یونی افزایش یافت اما در میوه های تیمار شده روند افزایش بسیار کندتر از میوه های شاهد بود. با افزایش دوره انبارمانی و غلظت اسید سالیسیلیک، فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز افزایش یافت. نتایج این آزمایش بیانگر تاثیر مثبت اسید سالیسیلیک در کاهش سرمازدگی و حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی انار رقم رباب فارس در سردخانه می باشد.
روحی و همکاران در سال ۱۳۸۹، تاثیر غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک به همراه آب گرم بر عمر پس از برداشت میوه کیوی رقم هایوارد در دمای ۵/۰± ۰ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۹۵-۹۰% بررسی کردند. میوه ها پس از برداشت با محلول اسید سالیسیلیک در غلظت های(۰، ۱ و ۲) میلی مولار تیمار شده و در دمای۵/۰± ۰ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۹۵-۹۰% به مدت ۱۶ هفته نگهداری شدند. در نهایت اسید سالیسیلیک به طور معنی داری باعث حفظ سفتی بافت میوه شد و بالاترین میزان سفتی بافت مربوط به غلظت ۲ میلی مولار اسید سالیسیلیک بود. کاربرد اسید سالیسیلیک تاثیر معنی داری بر میزان فعالیت آنتی اکسیدانی نشان داد. اثر اسید سالیسیلیک در افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و پروتئین کل پس از ۱۶ هفته معنی دار بود.
در سال ۱۳۹۲ نیز اردکانی بررسی اثر اسید سالیسیلیک بر روی برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و فعالیت آنتی اکسیدانی سه رقم زردآلو را مورد بررسی قرار داد. اسید سالیسیلیک به عنوان یک ترکیب فنولی ساده با پتانسیل بالا دارای اثرات زیادی بر فیزیولوژی گیاهان و میوه های برداشت شده است و باعث فعال شدن مقاومت القایی سیستمیک و افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی گیاهان می شود. در آزمایش اول سه هفته قبل از بلوغ تجاری میوه‌ها با غلظت‌های صفر(شاهد)، ۱، ۲، ۳ و ۴ میلی‌مولار اسید سالیسیلیک محلول پاشی و در آزمایش دوم در مرحله بلوغ تجاری میوه ها برداشت، و در غلظت‌های یاد شده به مدت ۵ دقیقه غوطه‌ور شدند. نتایج نشان داد که، طی دوره انبارداری وزن میوه، سفتی بافت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، اسید آسکوربیک و فعالیت آنتی‌اکسیدانی کاهش معنی‌داری داشت در حالی که درجه اسیدی و مواد جامد محلول افزایش معنی‌داری داشته است. نتایج این تحقیق نشان داد که اسید سالیسیلیک دارای پتانسیل بالایی برای استفاده در کشاورزی و تکنولوژی پس از برداشت میوه ها میباشد و می‌توان از اسید سالیسیلیک به عنوان یک ترکیب طبیعی به طور تجاری جهت افزایش ماندگاری میوه‌های زردآلوداستفاده نمود.
نتایج بدست آمده از تحقیقی که توسط منصوری در سال ۱۳۹۱ به منظور سنجش تاثیر اسید سالیسیلیک در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی انگور، در گلخانه مرکز تحقیقاتی خلعت پوشان روی گیاهان یکساله انگور مورد آزمایش کاشته شده در گلدان های پلاستیکی محتوی خاک رس انجام گرفت، نشان داد که اسید سالیسیلیک تاثیر معنی داری بر فعالیت تمام آنزیم های مورد بررسی داشته است. بررسی آنزیم های گلوتاتیون ردکتاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز نشان داد که با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک فعالیت آنزیم های مذبورنسبت به نمونه شاهد افزایش می یابد تاحدی که در غلظت بالاتر، ۵ برابر و بیشتر افزایش فعالیت دیده شد. اسید سالیسیلیک یکی از هورمون های گیاهی مهم با محدوده وسیعی از فعالیت های زیستی در گیاهان است. یکی از مهمترین این موارد نقش این هورمون در تعدیل اثر تنش های زیستی و غیر زیستی است. اسید سالیسیلیک در بسیاری از گیاهان باعث افزایش چشمگیر عملکرد سیستم آنتی اکسیدانی آنزیمی و غیر آنزیمی گیاهان شده است.
بابایی در سال ۱۳۹۲ پژوهشی جهت بررسی اثرات تیمار اسید سالیسیلیک روی برخی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دو رقم انگور (رشه و بیدانه سفید)، تحت شرایط تنش خشکی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام داد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی، ارتفاع نهال، قطر تنه، تعداد و سطح برگ، تعداد و مجموع طول شاخه های جانبی، محتوای نسبی آب برگ، میزان کلروفیلa،b و کل، شاخص کلروفیل، تعرق، هدایت روزنه ای و فتوسنتز خالص کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد پیدا کرد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت ۲ میلی مولار می تواند اثر تنش خشکی بر رشد انگور را کاهش دهد و رقم رشه در مقایسه با رقم بیدانه سفید مقاومت بیشتری به خشکی نشان داد.
رنجبران در سال ۱۳۸۹، در تحقیقی تیمار پس از برداشت اسید سالیسیلیک به صورت غوطه وری خوشه های انگور ارقام بیدانه سفید و بیدانه ی قرمز در چهار غلظت( صفر،۲،۱و ۴ میلی مولار) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی سنجید. به طور کلی اسید سالیسیلیک با کنترل آلودگی های قارچی، جلوگیری از ریزش و حفظ وضعیت ظاهری حبه ها همچنین جلوگیری از قهوه ای شدن چوب خوشه منجر به افزایش عمر پس از برداشت میوه ی انگور شد.
در تحقیقی دیگر هادیان دلجو در سال ۱۳۸۹ تاثیر اسید سالیسیلیک بصورت غوطه وری(۰،۱،۴،۲) روی برخی شاخص های کیفی میوه دو رقم سیب گلاب کهنز و رد دلیشز طی انبار داری را به صورت دو آزمایش مجزا مورد بررسی قرار داد. که در نهایت مشخص شد که به طور کلی اسید سالیسیلیک سبب حفظ صفات کیفی و افزایش عمر پس از برداشت سیب گلاب کهنز و حفظ ارزش غذایی در سیب رد دلیشز می گردد.
باغبانها و همکاران در سال ۱۳۸۶ جهت سنجش اثر اسید سالیسیلیک برتحمل تنش یخ زدگی، دان نهال های لیمو آب شیراز، در مرحله ی ۷-۹ برگی در دو نوبت صبح و عصر با محلول صفر(شاهد) ۵/۰، ۱ و ۲ میلی مولار سالیسیلیک اسید به مدت سه روز در دمای ۱۰ درجه سانتی گراد محلول پاشی کردند، نتایج نشان داد که در اثر تنش یخ زدگی، میزان نشت الکترولیک ها افزایش و میزان کلروفیل کارایی فتوشیمیایی و سرعت انتقال الکرون کاهش معنی داری یافت. همچنین مشخص شد که غلظت های ۵/۰ و ۱ میلی مولار سالیسیلیک اسید می تواند تحمل دان نهال های لیمو آب را دستکم تا ۲ درجه سانتی گراد به یخبندان افزایش دهد.
خادمی در سال ۱۳۸۹ طی تحقیقی اثرات محلول پاشی با غلظت های مختلف اسید جیبرلیک(صفر، ۲۰، ۱۰ و ۳۰ میلی گرم در لیتر) و غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک(صفر، ۱، ۲ و ۴ میلی مولار) و نحوه کاربرد آن(محلول پاشی درختان سه هفته قبل از برداشت غوطه وری میوه ها پس از برداشت در اسیدسالیسیلیک و کاربرد توام محلول پاشی و غوطه وری) بر عمر انبار داری هلوی رقم آلبرتا را بررسی کرد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق تیمار با اسید سالیسیلیک با غلظت ۲ میلی مولار بیشترین تاثیر مثبت را بر حفظ سفتی، کاهش تلفات آب، کاهش پوسیدگی و حفظ کیفیت میوه داشت. اگرچه با اسید جیبرلیک تاثیر بیشتری بر افزایش ترکیبات فنولی و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه در مقایسه با اسید سالیسیلیک داشت ولی هر دو تیمار محلول پاشی درختان با اسید جیبرلیک به غلظت ۲۰ میلی گرم در لیتر و غوطه وری میوه ها در اسیر سالیسیلیک با غلظت ۲ میلی مولار به خوبی کیفیت میوه ها را طی انبار داری حفظ نمودند.
فصل سوم
فرایند پژوهش
۳-۱ مواد گیاهی و محل انجام آزمایش
در این آزمایش میوه توت فرنگی رقم کاماروسا مورد استفاده قرار گرفت. در آبان ماه سال ۹۲ نشاء توت فرنگی را از گلخانه ای اطراف تهران تهیه و بعد از یکسان سازی به گلخانه ای شخصی واقع در تهران انتقال دادیم. بستر مورد استفاده کوکوپیت و پرلیت و ماسه میناب، مقدار دمای روز ۲۴ تا ۲۸ درجه سانتیگراد و میزان رطوبت نسبی ۷۰ تا ۶۰ % بوده است.
۳-۲ محلول های شیمیایی
محلول شیمیایی استفاده شده در این آزمایش اسید سالیسیلیک ساخت شرکت مرک آلمان می باشد. روش آماده سازی اسید سالیسیلیک به این صورت می باشد که میزان اسید سالیسیلیک مورد نیاز را وزن کرده سپس به چند قطره الکل و آب مقطر مخلوط کرده سپس به وسیله ی ۱ لیتر آب آن را به حجم رسانده و بر روی گیاه محلول پاشی می نماییم.
۳-۳ تیمارها
تیمارهای مورد نظر در تحقیق عبارتند از اسید سالیسیلیک با غلظت های صفر،۵، ۱۰ و ۱۵ میلی مولار. تیمار بوته ای توت فرنگی توسط اسید سالیسیلیک قبل از برداشت دوبار به صورت محلول پاشی در هفته ی قبل از برداشت و روز برداشت انجام پذیرفته است.
۳-۱ جدول نام و علائم اختصاری تیمارها