وبلاگ

• تسهیلات مترو و یا سایر وسایل حملونقل شهری سریعالسیر

• همپیمایی و یا برنامهی استفادهی اشتراکی از وسایل نقلیهی شخصی^[۲۹]

• خطوط ویژهی عبوری وسایل نقلیهی چند سرنشین^[۳۰]

• اعمال شیوه های مدیریت پارکینگ؛ از جمله محدود ساختن مکان و یا زمان پارک حاشیهای وسایل نقلیه

• استفاده از سیستم شبکه معابر یکطرفه

• استفاده از خطوط عبوری متغیر در معابر دوطرفه با توجه به تراکم ترافیک جهتی در اوقات مختلف روز^[۳۱]

• محدودیتهای مربوط به تردد ، بارگیری و تخلیهی وسایل و حملونقل کالا

• اخذ عوارض جهت عبور و مرور در مناطق پرتراکم شهری

• مسیرهای انحرافی جهت ترافیک عبوری سنگین و احداث کمربندی در اطراف شهر .

نظر به نحوهی اعمال محدودیت ، ملاحظه میگردد که ایجاد محدودیت در مناطق پرتراکم شهری در پارهای مواقع برای عموم افراد جامعه کاملاً محسوس بوده و گاهی حساسیتهایی را نیز بر می‌انگیزاند ، نظیر منطقهی محدودیت تردد برای وسایل نقلیهی شخصی و یا در برخی موارد بازتاب گستردهای بین افراد جامعه از خود نشان نمیدهد ، مانند مناطق مخصوص تردد عابرین پیاده .

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۲-۹-۲-تغییر ساختار شهری و کاربری زمین

تغییر ساختار شهری و کاربری زمین با هدف افزایش تراکم، استفاده از فضاهای خالی موجود در بافت شهری و ایجاد کاربری های مختلط، در پی کاهش وابستگی به وسایل نقلیهی شخصی با ایجاد سفرهای کوتاهتر و همچنین سوق دادن مدلهای حملونقل به سوی پیادهروی، دوچرخهسواری و حملونقل عمومی است که میتواند در هر دو مقیاس کلان ( کل شهر ) و خرد ( واحدهای همسایگی و محلات یک ناحیهی شهری ) بکار گرفته شود.
سیاستگذاری در مقیاس کلان نیازمند برنامه ریزی برای توسعهی بلندمدت شهری ( ۳۰تا ۵۰ ساله) است. در این برنامه ریزی باید تمامی نیازهای اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی دیده شده و با حملونقل و کاربری زمین منطبق گردد، مؤلفه های این برنامه میتواند شامل موارد زیر باشد:

• ایجاد توسعههایی با تراکم بالا و کاربری های مختلط در امتداد مسیرهای حملونقل عمومی

• تقدم ایجاد حملونقل عمومی در جاهایی که تراکم و سطح تقاضا آن را ممکن میسازد

• ایجاد شبکهای از بزرگراهها و شریانها که مطابق نیازهای ترافیکی وسایل نقلیه و عابران پیاده بوده و پاسخگوی نیازهای پیادهروی، دوچرخهسواری و حملونقل عمومی نیز باشد.

برای سیاستگذاری در مقیاس خرد با هدف ایجاد جهتی صحیح برای تصمیمگیران در مورد تقاضاهای آتی توسعه، نیازمند برنامه ریزی کوتاهمدت ( ۵ تا ۱۰ ساله ) برای واحدهای همسایگی / محلات میباشد. مؤلفه های این برنامه میتواند شامل موارد زیر باشد:

• توصیهی توسعه با تراکم بالا و کاربری های مختلط برای محلات با دامنهای از انواع مساکن که در شبکه های ارتباطی، حق تقدم با عابران پیاده است.

• طراحی شبکههایی از خیابانهای محلی که مناسب حملونقل عمومی باشد

• طراحی مناسب برای عابران پیاده، دوچرخهسواران و وسایل نقلیه شامل پیادهروها، مسیرهای دوچرخهسواری، پارکینگها، قرارگیری مناطق پرتراکم نزدیک به ایستگاههای وسایل نقلیهی عمومی و درنظر گرفتن مکانهایی برای تخلیهی بار در کنار خیابانها

۳-۹-۲-کاهش نیاز به سفر و تقلیل تأثیرات سوء حملونقل

سیاستهای کاهش آهنگ رشد ترافیک موتوری و ترویج گزینههای بهینهی حملونقل به شرح زیر میباشد:

۱-۳-۹-۲-ترویج پیادهروی

ترویج پیادهروی بهعنوان روش برتر برای حرکت افراد میباشد. پیادهروی بخشی از حرکت هر فرد است، افزایش پیادهروی سالم و متناسب با محیطزیست است و تقاضا برای جادهها و سیستم حملونقل موتوری را کاهش میدهد. هدف افزایش کیفیت محیطی پیادهروی از میان فضای خیابانهایی است که حق تقدم با عابران است تا پیادهروی برای شهروندان یک انتخاب جذاب شود، این روشها شامل موارد زیر میباشد:

• افزایش تراکم و کاربری های مختلط برای ایجاد مبدأ و مقصدهای نزدیکتر به هم

• طراحی با حق تقدم برای عابران پیاده برای تشویق به پیادهروی است نه استفاده از وسایل نقلیه موتوری

• حفاظت مسیرهای پیادهروی از شرایط نامطلوب آب و هوایی

• ایجاد شبکه های روشنایی برای ایمنی مسیرها و امنیت عابران

• ایجاد شبکههایی با در نظر گرفتن نیازهای معلولین

• ایجاد مسیرهای پیادهروی در نزدیکی شبکه های خیابان

۲-۳-۹-۲- ترویج دوچرخهسواری

ترویج دوچرخهسواری به معنی افزایش فرصتهایی برای دوچرخهسواری بهعنوان روش اختیاری برای سفر میباشد. دوچرخهسواری بخشی از کل سیستم حملونقل شهری است و مانند پیادهروی، سالم و متناسب با محیطزیست است. افزایش موقعیتهایی برای دوچرخهسواری ایمن میتواند بهترین دستاورد در برنامههای شهری و محلی باشد و پیشبینی این امکانات شامل موارد زیر میباشد:

• ایجاد مسیرهای دوچرخهسواری با حق تقدم دوچرخهسواران و شبکه های مجزا برای دوچرخهسواری

• درنظر گرفتن نیازهای دوچرخهسواران در تهیهی برنامههای محلی/ واحدهای همسایگی

• پیشبینی و ایجاد امکانات پارک دوچرخهها در پایانه های عمومی، ایستگاههای وسایل نقلیه، هستههای مرکز شهری و سایر نقاط کلیدی برای تشویق عموم به دوچرخهسواری

• پیشبینی امکان توسعهی شبکهی دوچرخهسواری در توسعه های آتی