وبلاگ

۴-۱-۱ درصد افزایش وزن
مطابق شکل ۴-۱، اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده شد (۰۵/۰>P). بیشترین مقدار درصد افزایش وزن مربوط به تیمارهای ۴ (تیمار آستاگزانتین) و ۳ (تیمار رنگدانه طبیعی فلفلدلمه) بود و کمترین درصد افزایش وزن مربوط به تیمار ۱ (گروه شاهد) بود.
شکل۴-۱: داده های (میانگین ± انحراف معیار) درصد افزایش وزن ماهیان فلاورهورن تغذیه شده با جیرههای آزمایشی
تیمار ۱: شاهد، ۲: پودر گوجهفرنگی، ۳: پودر فلفلدلمه، ۴: آستاگزانتین، ۵: بتاکاروتن
حروف انگلیسی غیر یکسان بیانگر اختلاف معنی دار در سطح ۰۵/۰ میباشد.
۴-۱-۲- ضریب رشد ویژه
این شاخص بین تیمارها دارای اختلاف معنیداری بود (۰۵/۰>P). مطابق شکل ۴-۲، بیشترین نرخ رشد ویژه مربوط به تیمار ۴ (آستاگزانتین) و کمترین مقدار آن مربوط به تیمار ۱ (شاهد) بود.
شکل۴-۲: داده های (میانگین ± انحراف معیار) نرخ رشد ویژه ماهیان فلاورهورن تغذیه شده با جیرههای آزمایشی
حروف انگلیسی غیر یکسان بیانگر اختلاف معنی دار در سطح ۰۵/۰ میباشد.
۴-۱-۳- ضریب تبدیل غذایی
اختلاف معنیداری بین تیمارها مشاهده شد (۰۵/۰>P). کمترین مقدار ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار ۴ (آستاگزانتین) و بیشترین مقدار ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار ۱ (شاهد) بود.
شکل۴-۳: داده های (میانگین ± انحراف معیار) ضریب تبدیل غذایی ماهیان فلاورهورن تغذیه شده با جیرههای آزمایشی
حروف انگلیسی غیر یکسان بیانگر اختلاف معنی دار در سطح ۰۵/۰ میباشد.
۴-۱-۴- فاکتور وضعیت
مطابق شکل ۴-۴، بین تیمارها اختلاف معنیداری مشاهده شد، بیشترین نرخ این شاخص مربوط به تیمارهای ۳ و ۵ بود که به ترتیب با جیرههای حاوی پودر پوست گوجهفرنگی و بتاکاروتن تغذیه شدند.
شکل۴-۴: داده های (میانگین ± انحراف معیار) فاکتور وضعیت ماهیان فلاورهورن تغذیه شده با جیرههای آزمایشی
حروف انگلیسی غیر یکسان بیانگر اختلاف معنی دار در سطح ۰۵/۰ میباشد.
۴-۱-۵- کارایی غذا
اختلاف معنیداری بین تیمارها مشاهده شد (۰۵/۰>P). بیشترین مقدار کارایی غذا در تیمار ۴ (آستاگزانتین) مشاهده شد و کمترین مقدار کارایی غذا مربوط به تیمار ۱ (شاهد) بود.
شکل۴-۵: داده های (میانگین ± انحراف معیار) کارایی غذا ماهیان فلاورهورن تغذیه شده با جیرههای آزمایشی
حروف انگلیسی غیر یکسان بیانگر اختلاف معنی دار در سطح ۰۵/۰ میباشد.
۴-۲- شاخصهای رنگی شدن
نواحی رنگی در تمامی تیمارها تقریبا مشابه بود. به طوری که ابتدا بخش سینهایی و سپس ناحیه زیر باله پشتی رنگ بیشتری را از خود نشان دادند.
آنالیزهای اسپکتروفتومتری برای مشاهده تغییرات رنگ پوست ماهیانی که با رنگدانههای مختلف تغذیه شده بودند صورت پذیرفت که نتایج در شکل ۴-۶ درج شده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل۴-۶: داده های (میانگین ± انحراف معیار) غلظت کاروتنوئید ماهیان فلاورهورن تغذیه شده با جیرههای آزمایشی
حروف انگلیسی غیر یکسان بیانگر اختلاف معنی دار در سطح ۰۵/۰ میباشد.
مطابق شکل ۴-۶، بین غلظت کاروتنوئید در تیمارهای مختلف ارتباط معنیداری وجود دارد (۰۵/۰>P). ماهیانی که با جیره حاوی آستاگزانتین (تیمار ۴) تغذیه میشدند بیشترین غلظت کاروتنوئید را در پوست داشتند. غلظت کاروتنوئید در تیمار ۳ (فلفلدلمه) و ۵ (بتاکاروتن) بیشتر از تیمار ۱ (شاهد) بوده اما از تیمار ۴ کمتر بود، و کمترین مقدار آستاگزانتین در تیمار ۱ مشاهده شد.
فصل پنجم
بحث و نتیجه‌گیری
۵- بحث و نتیجه‌‌گیری
۵-۱- اثر منابع رنگدانه طبیعی و مصنوعی بر شاخصهای رشد ماهی فلاورهورن
امروزه نقش مثبت کاروتنوئیدها، به عنوان عامل واسطهایی در متابولیسم ماهیان شناخته شده است (سگنر^[۸۱] و همکاران، ۱۹۸۹). جذب نور و ویژگیهای آنتیاکسیدانی کاروتنوئیدها، بقای ماهی را در شرایط سخت موجب میگردد (کرینسکی^[۸۲]، ۱۹۹۳). نقش و اهمیت کاروتنوئیدها تنها محدود به عضله و پوست ماهی نمیباشد، بلکه حضور کاروتنوئیدها در جیره، هضم و جذب غذا را افزایش داده و منجر به رشد بهتر میشود (کریستیانسن و همکاران، ۱۹۹۴).
بررسی نتایج آماری فاکتورهای رشد ماهیان فلاورهورن در استفاده از منابع رنگدانهایی مختلف مصنوعی و طبیعی در مدت ۸ هفته نشان داد که بیشترین نرخ درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و کارایی غذا مربوط به تیماری بود که با جیره حاوی آستاگزانتین تغذیه شده بودند، و کمترین مقدار آن مربوط به جیره شاهد بود. همچنین در درصد افزایش وزن بین تیمار آستاگزانتین و تیمار طبیعی فلفلدلمه تفاوت معنیداری وجود نداشت (۰۵/۰P>). همچنین کمترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار آستاگزانتین و بیشترین مقدار آن مربوط به تیمار شاهد بود. فلفلدلمه یکی از سبزیجاتی است که به خاطر غلظت بالای بتاکاروتن و بتاکریپتوگزانتین، حاوی مقدار زیادی پروویتامین A است (ایزابل^[۸۳] و داماسو^[۸۴]، ۱۹۹۳). آستاگزانتین نیز به سبب نقش پروویتامین A سبب افزایش رشد ماهی میگردد (پیت^[۸۵] و همکاران، ۱۹۷۱).
بنابر یافته های این تحقیق آستاگزانتین و فلفلدلمه تاثیر بهتری روی شاخصهای رشد داشتند که با نتایج حاصل از دیلر و همکاران (۲۰۰۵) مطابقت داشت. آنها اثرات رنگدانههای طبیعی و مصنوعی در رژیم غذایی بر رنگ گوشت و رشد قزلآلای رنگینکمان را در دوزهای مختلف رنگدانههای طبیعی، ppm 30 پودر فلفلدلمه، ppm 60 پودر فلفلدلمه، ppm 30 پودر ضایعات میگو، ppm 60 پودر ضایعات میگو و رنگدانههای مصنوعی به صورت ppm 30 آستاگزانتین، ppm 60 آستاگزانتین و تیمار شاهد (بدون افزودن رنگدانه) بررسی کردند و مشاهده کردند که، بهترین نرخ رشد خاص در تیمار ۳۰ppm آستاگزانتین (۸۳%) و ۶۰ ppm (84%) فلفل دلمه مشاهده شد. کمترین تیمار شاهد بود (۵۴%). کمترین نرخ تبدیل غذایی در ۳۰ ppm آستاگزانتین (۳۸/۱) و بالاترین آن در شاهد (۲۳/۲؛ ۰۵/۰> p) بود.
این تحقیق همچنین با نتایج حاصل از تحقیق کیم^[۸۶] و همکاران (۱۹۹۹) مطابقت دارد، آنها گزارش کردند که تغذیه با جیره حاوی آستاگزانتین، نرخ رشد بالاتری نسبت به تغذیه جیره حاوی لوتئین و بتاکاروتن دارد. همچنین اینگلدلامورا و همکاران (۲۰۰۶) گزارش کردند که رشد ماهیان قزلآلای رنگین کمان تغذیه شده با جیره حاوی عصاره فلفلقرمز به عنوان منبع کاروتنوئیدی در پایان دوره پرورش ۶ هفتهایی، افزایش یافت. تند و تیزی فلفل، شیره معده را افزایش داده و سبب بهبود هضم مواد غذایی و افزایش رشد میگردد (ورنن-کارتر^[۸۷] و همکاران، ۱۹۹۴). در تحقیق دیگری که توسط یانار و همکاران (۲۰۰۸) مبنی بر استفاده از پودر یونجه به عنوان منبع کاروتنوئید طبیعی در جیره ماهی طلایی انجام شد، شاخصهای رشد در ماهی به طور معنیداری تا سطح ۱۵ درصد پودر یونجه در جیره غذایی افزایش و سپس با افزایش سطح پودر یونجه کاهش یافتند. اثر نامطلوب پودر یونجه در سطح ۲۵ درصد وبالاتر در جیره غذایی روی شاخصهای رشد وابسته به دلایل خاصی از قبیل، سطح سلولزی و برخی فاکتورهای ضد تغذیهایی (بازدارندههای پروتئاز، ساپونین و …) در پودر یونجه میباشد.
این تحقیق با نتایج حاصل از تحقیقات غیاثوند و شاهپوری، ۲۰۰۶ مغایرت دارد. آنها بیان کردند منابع کاروتنوئیدی اثر معنیداری بر شاخصهای رشد ندارد.
۵-۲- اثر رنگدانههای طبیعی و مصنوعی بر رنگی شدن ماهی فلاورهورن
نوع رنگ ماهیان به وسیله سیستمهای عصبی آندوکرینی کنترل شده اما منابع غذایی رنگدانهها نیز نقش مهمی درتعیین رنگ ایفا میکنند (چاتزیفوتیس^[۸۸] و همکاران، ۲۰۰۴).
کاروتنوئیدها، منبع اولیه رنگی شدن ماهیان زینتی میباشند. در این تحقیق تاثیر کاروتنوئیدهای سنتزی آستاگزانتین و بتاکاروتن و طبیعی پودر فلفلدلمه و پودر پوست گوجهفرنگی در طول ۸ هفته پرورش، روی رنگ پوست ماهی فلاورهورن مورد بررسی قرار گرفت. نواحی رنگی در کلیه تیمارها تقریبا مشابه بود. به طوری که ابتدا بخش سینهایی و سپس ناحیه زیر باله پشتی رنگ بیشتری را از خود نشان دادند.
مطابق نتایج حاصل از این تحقیق، هر ۴ تیماری که با جیره حاوی رنگدانه تغذیه شدند کاروتنوئید پوست را افزایش دادند (۰۵/۰>P)، اما تیمار حاوی رنگدانه آستاگزانتین بیشترین غلظت کاروتنوئید را در پوست ماهی داشت. بین تیمار ۳ که با جیره حاوی رنگدانه طبیعی پودر فلفلدلمه تغذیه شده بود و تیمار ۵ که دارای رنگدانه سنتزی بتاکاروتن بود تفاوت معنیداری در تجمع کاروتنوئید در پوست، مشاهده نشد(۰۵/۰P>)، اما غلظت کاروتنوئید در پوست ماهی در تیمار ۳ و ۵ بیشتر از گروه شاهد بوده اما از تیمار آستاگزانتین کمتر بود. همچنین بین تیمار۲ که با جیره حاوی پودر پوست گوجهفرنگی تغذیه شده بود و تیمار شاهد، تفاوت معنیداری از لحاظ تجمع کاروتنوئید در پوست مشاهده نشد و از آنجا که ۹۳ درصد کاروتنوئیدهای موجود در گوجه فرنگی را لیکوپن تشکیل می دهد (خانیپور و همکاران، ۱۳۸۵)، نتیجه میشود که ماهی فلاورهورن نمیتواند رنگدانه لیکوپن را به عنوان کاروتنوئید اصلی ذخیره و یا تبدیل کند.
جذب و تجمع آستاگزانتین در ماهیان بیشتر از سایر کاروتنوئیدها است (توریزن و همکاران، ۱۹۸۹). در این تحقیق نیز نشان داده شد که آستاگزانتین از سایر کاروتنوئیدها موثرتر است. این یافتهها با نتایج یامادا و همکاران (۱۹۹۰) مطابقت دارد. آنها تاثیر تغذیه با کاروتنوئیدهای سنتزی مختلف (آستاگزانتین، بتاکاروتن و کانتاگزانتین) با غلظت ۱۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم غذا را روی میگوی ژاپنی Penaeus japonicas به مدت ۸ هفته مورد بررسی قرار دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که هر سه کاروتنوئید در بافت انباشته شدند، اما گروهی که با جیره حاوی آستاگزانتین تغذیه شده بودند، سطح بالاتری از رنگدانه را داشتند و گروهی که با جیره حاوی بتاکاروتن تغذیه شده بودند، کمترین میزان رنگدانه را داشتند. این آزمایش مشخص میکند که آستاگزانتین به عنوان منبع کاروتنوئیدی، برای رنگی شدن ماهیان بیشتر موثر میباشد. همچنین در تحقیقی که توسط چاین^[۸۹] و جنگ^[۹۰] (۱۹۹۲) مبنی بر تاثیر جیره حاوی کاروتنوئیدهای آستاگزانتین و بتاکاروتن با غلظت ۱۰۰ میلیگرم بر ۱۰۰ گرم غذا، روی رنگ میگوی ژاپنی انجام شد، گزارش کردند که تجمع آستاگزانتین در بافت سر، ماهیچه و پوست بیشتر از بتاکاروتن بوده و استفاده از آستاگزانتین برای ایجاد رنگ در میگو موثرتر خواهد بود. همچنین این تحقیق با نتایج حاصل از یافته های دیلر و همکاران (۲۰۰۵) مطابقت داشت. آنها اثرات رنگدانههای طبیعی و مصنوعی در رژیم غذایی بر رنگ گوشت و رشد قزلآلای رنگینکمان را بررسی کردند و مشاهده کردند که مقادیر بصری رنگ در محدوده از ۲۳/۰±۴۶/۱۴ در آستاگزانتین تا ۲۵/۰±۵۵/۱۱ در گروه شاهد بود.
در مطالعه حاضر، تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی آستاگزانتین، رنگینتر از سایر تیمارها بودند، به نظر میرسد که برای رسیدن به نتایج مطلوبتر در جیرههای حاوی بتاکاروتن و پودر فلفلدلمه، یا میزان این رنگدانهها در جیره باید افزایش یابد و یا مدت زمان تغذیه بیشتر باشد.
تفاوت معنیداری در نسبت آستاگزانتین به بتاکاروتن و پودر فلفلدلمه در پوست ماهی مشاهده شد (۰۵/۰>P). نسبت نهایی بالاتر آستاگزانتین به بتاکاروتن و فلفلدلمه (حاوی رنگدانه بتاکاروتن و کریپتوگزانتین)، نشان میدهد که ماهی فلاورهورن بتاکاروتن و کریپتوگزانتین را به عنوان کاروتنوئید اصلی ذخیره نمیکند و بیشتر این رنگدانهها را داخل بدن به آستاگزانتین برای ذخیرهسازی تبدیل میکند. این یافته با نتایج وانگ و همکاران (۲۰۰۶) مطابقت دارد. آنها گزارش کردند که ماهی تترا جواهر (Hyphessobrycon callistus) بتاکاروتن را به عنوان کاروتنوئید اصلی ذخیره نمیکند و آن را به آستاگزانتین تبدیل میکند.
میرز و چن (۱۹۸۲) جانداران آبزی را بر اساس توانایی تبدیل کاروتنوئیدها به آستاگزانتین، به ۳ دسته طبقهبندی میکنند:
۱- سالمونها، فقط میتوانند از خود آستاگزانتین تغذیه کنند.
۲- کپور ماهیان، میتوانند زیگزانتین را به آستاگزانتین تبدیل کنند.
۳- سختپوستان، میتوانند بتاکاروتن، زیگزاگزانتین و کانتاگزانتین را به آستاگزانتین تبدیل کنند.
نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که ماهی فلاورهورن از سیکلیدها در دسته سوم قرار دارد، که با نتایج حاصل از تحقیق فلاح زاده (۱۳۸۹) همخوانی دارد. وی اثرات رژیم غذایی کاروتنوئیدهای استاگزانتین و بتاکاروتن روی رشد و رنگی شدن ماهی سیکلید ردپیکوک را بررسی کرد و گزارش کرد که این ماهی نیز در گروه سوم قرار دارد. همچنین ماهی فلاورهورن به اثرات رنگپذیری حاصل از کاروتنوئیدهای سنتزی آستاگزانتین و بتاکاروتن و کاروتنوئید طبیعی فلفلدلمه جواب میدهد. تفاوتهای ناشی از میزان شدت رنگ ایجاد شده توسط این کاروتنوئیدها میتوان ناشی از کیفیت، مقدار و دوره جذب این مواد دانست. آستاگزانتین به طور موثری بر رنگ پوست ماهی قرمز^[۹۱] و سرخو^[۹۲] ایتالیایی موثر واقع شده است (لورنز، ۱۹۸۸؛ بوث^[۹۳] و همکاران، ۲۰۰۴). بنابراین مطالعه حاضر، نشان داد که استفاده از کاروتنوئیدها در جیره غذایی ماهیان اثرات مثبت روی شاخصهای رشد دارند و علاوه بر کاروتنوئیدهای سنتزی میتوان از کاروتنوئیدهای طبیعی مثل پودر فلفلدلمه استفاده کرد و بدین گونه در هزینه های غذا تا حد زیادی صرفهجویی کرد.