وبلاگ

1. 1. «لَو وَقَعَ النُّشوُزُ وَهُوَ الاِمتِناعُ عَن طاعَتِهِ فیما یَجِبُ لَهُ،ان ضرب مختصرن خانوادگی و خالی از هر نوع انتقام جویی و تشفّی دل و خالی کرد جازَ ضَربُها وَلَوبِاوَلِ مَرَّهٍ» ^[۱۳۴]

مرحوم جواهر که از بزرگترین علماء شیعه است می گوید: اگر زنان در جاهایی که باید از شوهران خود پیروی کنند، سرپیچی نمایند، در این صورت شوهران حق دارند اینگونه زنان استثنایی را با تنبیه بدنی ادب کنند.

1. 1. «فَاِذا هَجَرَها وَلَم تَرجِع وَاَصرِّت عَلَیهِ جازَلَهُ ضَربُها…»

رهبر عالیقدر انقلاب حضرت امام نیز می فرمایند: اگر مرد از همسرش بخواهد که بدون اجازه ی وی از خانه خارج نشود خود را برای استمتاع وی آماده نماید، حتی در کیفیت آرایش و زینتی که مورد دلخواه شوهر است از او پیروی نکند، در این صورت زن ناشزه بوده و چنانچه با نصیحت و ترک بستر اصلاح نشود و بر تخلف خود اصرار ورزد، در این صورت برای شوهر جایز است که او را بزند اما این تنبیه آنگونه باید باشد که زن بسر عقل بیاید و موجب آسیب بدنی نگردد و بیش از حدّ بدنش کبود و سیه نشود و چنانچه از حد مذکور بیشتر باشد، باید دیه ی آن را بپردازد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در این فتوا معنی «نشوز» نیز معلوم شد، که زن نباید بدون اجازه ی شوهرش از خانه خارج گردد، و خود را برای تأمین نیازهای جنسی شوهرش آماده نماید و حتی عدم نظافت و آرایش لازم در صورت درخواست شوهر، موجب ناشزه بودن زن می گردد. البته شوهران حق ندارند زنان خود را به کارهای داخل خانه و یا خارج از آن مجبور سازند اگرچه این وظیفه، از نظر اخلاقی لازم بوده و موجب محبت شوهر و پیشرفت در امور اقتصادی است بنابراین اگر زنان در انجام امور خانه داری کوتاهی کنند، شوهران حق ندارند آنان را تنبیه و یا اهانت نمایند. (خمینی،روح الله، ۱۳۹۰ ق)
۳-۴-۱۶- قبح زدن زنان در روایات
در روایات وارده از معصوم دست درازی و زدن زن امری مذموم و قبیح شمرده شده و مؤمن را به پرهیز از این کار فرا می خواند. ذیلاً به تعدادی از روایات اشاره می شود.
عن النبی (ص): «اَنَّهُ نَبی عَن ضَربِ النِّساءِ مِن غَیرِ واجِبٍ^[۱۳۵]»
حضرت رسول خدا (ص) می فرمایند: کسی حق ندارد همسر خود را مورد آزار و اذیت و ضرب قرار دهد، مگر آنجا که شرع مقدس اسلام مجاز می داند.
عن النبی (ص): «اَیَضرِبُ اَحَدُکُم الَمرأَهَ ثُمَّ یَظِلُّ مُعانِقَها»^[۱۳۶]
آیا کسی از شما همسرش را می زند و سپس او را در آغوش می گیرد؟ پیامبر خدا با کمال تعجب این پرسش را مطرح می سازد که چقدر بی شرمی و بی حیائی است که کسی همسرش را بزند و سپس با کمال پرروئی با او آمیزش کند.
عن علی (ع): «اَلعاقِلُ یَتَّعِظُ بِالَادَبِ وَ البَهائِمُ لاتَتَّعِظُ اِلّا بِالضَّربِ»^[۱۳۷]
علی (ع) می فرمایند: روش تربیتی انسان ها باید مؤدبانه باشد، ولی روش تربیتی و آرام کردن حیوانات از طریق ضرب ممکن است و آیا زنان را جزء انسان ها و افراد عاقل نمی دانند، که به ضرب و آزار آنان می پردازند؟
قال النبی (ص): «اِتَّقوُالله فِی النِّساءِ فَاِنَّهُنَّ عَوارِی عِندَکُم اِتَّخَذ تُموهُنَّ بِاماناتِ الله، وَاستَحلَلتُم فُروُجَهُنَّ بِکَلَماتِ الله»^[۱۳۸].
رسول خدا (ص) می فرمایند: ای مردم در مورد همسران خود، خیلی مراقبت نمائید زیرا آنان با پیمان های الهی در اختیار شما قرار گرفته اند و شما با کلمات مخصوص خداوند، آنان را برای خود حلال کرده اید. آیا در این صورت سزاوار است این امانتها را مورد ضرب و جرح قرار داده و دل های آنان را، که کانون عشق و محبت اند، رنجور سازید؟
عن النبی (ص): «اِنّی اَتَعَجَّبُ مِمَّن یَضرِبُ اِمرَ أَتَهُ وَهُوَ بِالضَّربِ اَولی مِنها، لاتَضرِبُوا نِسائَکُم بِالخَشَبِ فَاِنَّ فیهِ القِصاصَ وَلکِن اِضرِبُوهُنَّ بِالجُوعِ وَالعُری حَتّی تُریُحوافِی الدُّنیا وَالاَخِرَه».
پیامبر خدا فرمودند: من تعجب می کنم از شوهری که همسرش را می زند، در حالی که او خود بدان سزاوارتر است. هان ای مسلمانان زنانتان را با چوب نزنید و چنانچه در تنبیه آنان مجبور باشید با گرسنگی و برهنگی، آنان را ادب نمائید و این روش به نفع شما در دنیا و آخرت می باشد.
شخصی از حقوق زنان سؤال نمود پیامبر خدا در جوابش فرمود:«اَن لا یَضرِبَ وَجهَها وَلایُقَبِّحَها»^[۱۳۹].
یعنی: به صورت همسرش نزند و نسبت به وی از نظر اخلاقی هم ترشروئی نکند.
قال رسول الله (ص): «اَلا اُخبِرکُم بِشَرّ رجالِکُم؟ فَقُلنا بلی فَقالَ: «… اَلضّارِبُ اَهلَهُ وَعَبدَهُ…»^[۱۴۰].
حسن بن محبوب می گوید: رسول خدا (ص) روزی با مادر درباره ی شوهران خوب و بد صحبت می کردند و از جمله فرمودند: یکی از نشانه های بدترین مردان این است که همسرش و بنده اش را بزند و به آنها رحم و عطوفت نشان ندهد.
«اَیُّما رَجُلٍ ضَرَبَ اِمرَأتَهُ فَوقَ ثَلاثٍ اَقامَهُ الله یَومَ القِیمَهِ عَلی رُؤُوسِ اخَلائِق فَیُفضِحُهُ فَضیحَهً یَنظُرُ اَلِیه الاوَّلوُن وَ الاَخِروُنَ».^[۱۴۱]
پیامبر خدا می فرمایند: هر کس همسرش را بیش از سه بار در عمرش بزند خداوند او را در میان تمام مردم محشر مفتضح و رسوا می نماید.
این روایات هشتگانه که نقل شد بیان نظر اسلام در مورد منع ضرب و جرح کافی باشد. زیرا اولاً زنان و همسران، دارای عواطف انسانی بوده و امانات الهی هستند بنابراین کتک زدن آنان، خیانت به عواطف انسانی و نادیده گرفتن حقوق امانتداری است، آن هم امانتی که از آن خدا می باشد. ثانیاً: این همسران، عامل سعادت شوهران و کانون عشق و صفا می باشند و زدن زنها نهایت بی شرمی است و کانون عشق خانواده را به جهنمی سوزان تبدیل می نماید. ثالثاً زدن زنان برخلاف دستور دین مبین اسلام است و مرتکبین آن در دنیا و آخرت گرفتار قهر خدا و رسول خدا (ص) قرار خواهند گرفت و این نکته از سایر نکات مهمتر است.
۳-۴-۱۷- مذمت زن ناسازگار در روایات
گروهی از زنان حقوق شوهر را نادیده می گیرند، در تأمین نیازهای جنسی وی کوتاهی نموده و بدون اجازه او از خانه خارج می شوند، با اخلاق رذیله ی خود صفا و محبت خانوادگی را به کانونی از آتش تبدیل می کنند و با دخالت های نابجای خود در امور زندگی شوهران خویش، آنان را متأثر می سازند این گروه از زنان استثنایی از دیدگاه اسلام فاقد ارزش انسانی می باشد، و به شدت مورد تقبیح قرار گرفته اند:
قال رسول الله (ص): «شَرُّالاَشیاءِ المَرأَهُ السّوُءُ»^[۱۴۲]
رسول خدا (ص) می فرمایند: بدترین چیزها در عالم هستی، زنان ناسازگارند.
عن ابی عبدالله (ع): «اَغلَبُ الاَعداءِ لِلمُؤمِنِ زَوجَهُ السّوءُ».^[۱۴۳]
پیشوای مذهب جعفری می فرمایند: قوی ترین دشمنان برای هر مؤمنی، همسر ناسازگار است.