۵
فعالیت‌های روز زمین خشک
- کوهنوردی
- صخره نوردی
۶
فعالیت‌های اکتشافی
- کارهای صنعتی محلی، کشاورزی یا صنایع دستی
۷
فعالیت‌های فرهنگی
- باستان شناسی
- گروه‌های مردمی
- کارگاه‌های هنری
- صنایع دستی
- بازسازی اماکن
- اهداف فرهنگی، خوراک شناسی و علوم دیگر
۸
فعالیت‌های سلامتی جویانه
- آموزش بدن سازی
- وسایل سلامتی
اما اگر بپذیریم که جهانگردی روستایی علاوه بر پوشش جهانگردی در حومه شهر انواع دیگری از جهانگردی از جمله جهانگردی کشاورزی، جهانگردی در مزرعه‌ها و… را نیز پوشش می‌دهد در این صورت قلمرو بسیار گسترده ای برای گردشگری روستایی تبیین می‌شود. در زمینه گونه شناسی روستایی به عنوان الگوی غالب فضایی در زمینه گردشگری در نواحی روستایی، با توجه به قابلیت‌های هر مکان یا روستا دارای گونه های متفاوتی از گردشگری می‌باشد.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
انواع گردشگری روستایی
از آن جا که نواحی روستایی را دارای توانمندی بالقوه و پتانسیل‌های طبیعی برای توسعه گردشگری می‌دانند، می‌توان انواع گوناگونی از توریسم روستایی را بر شمرد که با توجه به اهداف گردشگری و بر اساس شرایط فرهنگی، اقلیمی و اقتصادی نواحی روستایی شکل می‌گیرد.
گردشگری طبیعی/ روستایی
این نوع توریسم روستایی، در تعامل با جاذبه های طبیعی/ اکولوژیکی شکل می‌گیرد.
گردشگری فرهنگی/ روستایی
توریسم فرهنگی در ارتباط با فرهنگ، تاریخ و مواریث فرهنگی و باستانی اقوام روستایی در نظر گرفته می‌شود.
اکوتوریسم
اکوتوریسم، در سال ۲۰۰۲ که به وسیله UNEP و سازمان جهانی گردشگری (WTO) به عنوان سال جهانی اکوتوریسم برگزیده شده بود، یکی از محورهای مورد نظر توریسم روستایی بود که به بررسی اکوتوریسم و حفاظت زیست بوم‌ها در توسعه گردشگری روستایی می‌پرداخت و تغییرات آب و هوایی و محدودیت‌های طبیعی و میزان تغییر محیط زیست و اکوسیستم‌های روستایی را مورد مطالعه قرار می‌داد. بر این اساس به نوعی از توریسم گفته می‌شود که علاوه بر جاذبه های طبیعی (رودخانه، جنگل، اکوسیستم‌های طبیعی، دریاچه فصلی و کوهستان) بازندگی، هنجارها و آداب اجتماعی مردم روستایی که در حوزه‌ی تعامل و بر هم کنش با جاذبه های طبیعی نیز قرار می‌گیرد، دارای پیوستگی و ارتباط نزدیک، برآورد می‌شود. الپروود (wood, 1998:8)، نیز اکوتوریسم را گونه ای از توریسم روستایی می‌داند که علاوه بر برخورداری از جاذبه های طبیعی، به رشد و توسعه اقتصاد روستایی در بستر توسعه‌ی پایدار نظر دارد و در این راه از حمایت انجمن‌های محلی CBO, NGO نیز بهره می‌برد.
اکوتوریسم به عنوان یکی از اشکال گردشگری طبیعت و به عنوان ابزار توسعه پایدار توسط سازمان‌های غیر دولتی، کارشناسان توسعه و دانشگاهیان از سال ۱۹۹۰ مورد مطالعه قرارگرفته است. اصطلاح اکوتوریسم از طرفی دارای مفهوم در برگیرنده مجموعه ای از اصول و از طرف دیگر به عنوان یک بخش از بازاریابی اختصاصی و ویژه تعریف شده است. انجمن بین‌المللی اکوتوریسم[۳] در سال ۱۹۹۱ یکی از اولین تعاریف را به این شرح عنوان کرده است «اکوتوریسم مسافرت دارای مسئولیت به مناطق طبیعی است که با هدف حفاظت از محیط زیست و پایداری شرایط مناسب زندگی برای مردم محلی صورت می‌پذیرد. اتحادیه حفاظت جهانی (WCU)[4] در سال ۱۹۹۶ اکوتوریسم را چنین تعریف می‌کند: «اکوتوریسم عبارت است از مسافرت و دیدار مسئولانه که بدون اینکه خللی بر مناطق طبیعی وارد کند به منظور لذت بردن و درک ارزش‌های طبیعی فعالیت‌های فرهنگی گذشته و حال در جهت ارتقاء حفاظت و تقلیل اثرات سوء گردشگری انجام می‌شود و زمینه را جهت مشارکت مردم محلی در فعالیت‌های سودمند اقتصادی و اجتماعی فراهم می‌آورد.
اکوتوریسم به عنوان یک مفهوم
اکوتوریسم زیر مجموعه ای از مجموعه گسترده توسعه پایدار به حساب می‌آید، جایگاه اکوتوریسم در فرایند توسعه پایدار گردشگری را نشان می‌دهد. علاوه بر این نشان دهنده این واقعیت است که اکوتوریسم علاوه بر این که در بر گیرنده بسیاری از جنبه های گردشگری روستایی و گردشگری فرهنگی است خود به عنوان اساس گردشگری طبیعت نیز شناخته شده است (شکل ۲-۵).
شکل (۲-۲( جایگاه اکوتوریسم در فرایند توسعه پایدار گردشگری
مقصد اکوتوریسم در کلیه موارد بایستی همسو و هم جهت با توسعه پایدار باشد و این بدان معنی است که برنامه ریزی و توسعه زیر ساخت‌ها و فعالیت‌های متعاقب آن و حتی بازار و بازاریابی اکوتوریسم باید بر اساس معیارهای محیط زیست، اجتماع، فرهنگ و اقتصاد پایدار متمرکز گردد.
گردشگری دهکده‌ای
در این نوع گردشگری، گردشگران با اقامت در دهکده‌هایی روستایی- و نه صرفاً روستایی- و شرکت در فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی روستا، از امکان تجربه زندگی در دهکده های روستایی برخوردار می‌شوند و با مشارکت در فعالیت‌های روستاییان به تجربه زندگی روستایی در دوره ای مشخص می‌پردازند.
گردشگری کشاورزی
این نوع توریسم را فرآیندی برای ترویج کشاورزی در روستا و تبیین جایگاه کشاورزی در اذهان گردشگران و بهبود محصولات کشاورزی در روستا می‌دانند، چنانچه گردشگران با شرکت در فعالیت‌های سنتی کشاورزی روستایی بدون ایجاد پیامدهای منفی در اکوسیستم مناطق میزبان، از امکان مشارکت در فعالیت‌های کشاورزی روستایی برخوردار می‌شوند. شارپلی، توریسم کشاورزی را در ارتباط مستقیم با محیط زیست زراعی محصولات کشاورزی و اقامت در کشتگاه های روستایی می‌داند، در عین حال که از آن اغلب برای توصیف فعالیت‌های گردشگری در نواحی روستایی به طور عام استفاده می‌کند.
پروچازکا (prochazka, 2004)، نیز آگروتوریسم را مجموعه ای از خدمات و تسهیلات رفاهی و سکونت گاهی برای گردشگران به وسیله کشاورزان می‌انگارد و فرق آن را با دیگر توریسم‌های روستایی در این نکته می‌داند که انواع دیگر توریسم به طور معمول به وسیله روستاییان غیر حرفه کشاورزی انجام می‌شود در حالی که در این نوع توریسم کشاورزان، اقدامات پذیرایی و تسهیلات رفاهی گردشگران را فراهم می‌کنند. توریسم کشاورزی را یکی از انواع توریسم روستایی برای برخورداری از معیشت پایدار در خانوارهای روستایی می‌دانند که مانند دیگر انواع توریسم روستایی بهبود کیفیت زندگی روستایی را به همراه دارد.
گردشگری مزرعه
فرم در حال بارگذاری ...