وبلاگ

میِزند در موج حیرت دست و پا
خود نمیِداند که میِافتد کجا
در زمین
همزبانانی ظریف و نازنین
میِدهند از مهربانی جا به هم
تا بپیوندند چون دریا به هم.
نگاه وحدت طلبی مشیری به عناصر متکی هستی، نگاهی است ریشه دار، او میِکوشد با امتزاج عناصر نو و کهنه شعرش، به تنهایی انسانی خود اعتراف کند و بیِهمدلی ویژگی آدمیان را معلول تجرد (فردیت) آنان میِداند. ندای «دوست! دوست!» که از هر قطرهِی باران برمیِخیزد، موسیقی وحدت آفرینی است که “من” انسان شاعر، سخت نیازمند شنیدن آن است:
قطرهِها چشم انتظاران همِاند
چون به هم پیوست جانِها، بی غمیاند
هر حبابی
دیدهِای در جستجوست
چون رسد هر قطره، گوید: «دوست! دوست ! …»
میِکنند از عشق هم قالب تهی
ای خوشا با مهرورزان همرهی.
در شعر “پیام آور بیداری” از مجموعه “با پنج سخن سرا” مشیری شاعر در کشف و شهود خود برای شناخت اسرار ابتدا سوال میِکند و سپس با تضمینی از خیام پاسخ میِدهد. پاسخی که خود نیز ناشناخته مانده است:

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

حیران ز شتاب لحظهِهای گذرا،
درمانده به پیچ و تاب بس چون و چرا:
«نقاش ازل بهر چه آراست مرا؟ »
****
این هستی، این حیات، این دنیا چیست ؟
این ماه، درخت، خاک، آوردهِی کیست ؟
این جان زکجا آمده این تن زکجا ؟
این آمدن از کجاست؟ رفتن به کجا ؟
و در ادامه سخن خود شاعر با تضمینی از رباعی خیام پاسخ به سوالاتش را چنین میِدهد:
«اسرار ازل را نه تو دانی و نه من،
وین حل معما نه تو خوانی و نه من،
هست از پس پرده گفتگوی من و تو،
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من» ( همان، ج۲ :۱۱۴۲).
۴-۱-۶٫ گریز، سیاحت و سفر
۴-۱-۶-۱٫سفرهای واقعی
سفرهای واقعی مشیری، به دلیل فراز از وضعیت موجود نبوده، بلکه سفرهای او جنبهِی فرهنگی داشته است و گامی بوده در جهت اعتلای فرهنگ ایرانی.
اولین سفر او در سال ۱۳۵۲ بوده: مسافرت به اروپا، بازدید از شهرهای هامبورگ، پاریس.
۱۳۵۴: مسافرت به لندن برای بازدید از نمایشگاه هنر اسلامی، مشاور مطبوعات مدیر عامل شرکت مخابرات ایران.
۱۳۵۶: مسافرت به هندوستان، سخنرانی در کشمیر برای استادان زبان فارسی در سراسر هند.
۱۳۷۶ : انتشار مجموعه «یک آسمان پرنده» در امریکا و سخنرانی و شعر خوانی در ۲۳ شهر و ایالت. انتشار نوار شب شعر در آسمان و سخنرانی در فرانکفورت، برلین، دوسلارف.
۴-۱-۶-۲٫ سفرهای خیالی و رؤیایی
سفرهای خیالی مشیری، سرشار از احساست و تخیل است و دست یافتن به آرزوهای دیرین شاعر:
سفر رویایی، خیالی، مشیری در شعر"از کوه، با کوه” مجموعه بهار را باور کن:
پرواز میِکردیم
بالای سر خورشید
در آبی گسترده میِتابید
بیدار، روشن، پاک
…
من، در کنار پنجره–خاموش
در خود فرو افتاده، چون آواری از اندوه
سنگ صبور قصهِها و غصهِها – چون کوه-
جان در گریز از این همه بیهوده فرسودن
در آرزوی یک نفس،
زین خاک در خون دست و پا گم کرده،
دور و دورتر بودن ( همان، ج۱ : ۵۳۰ ) .
سفر خیالی شاعر به گذشته و یاد آوری خاطرات شاعر:
“گلِهای پرپر فریاد” از مجموعه خاموشی: